Column bestuurder Sandra Wilgenhof

Column bestuurder Sandra Wilgenhof
7 november 2022 babke

Kristallen bol

Ik heb nog nooit zo graag een kristallen bol willen hebben als nu. Eentje die me kan zeggen waar ik over vijf jaar sta zodat ik weet welke keuze ik ga maken. Die keuze gaat over boer worden of niet. Twee jaar geleden had ik sowieso nee gezegd. Ik ben toch niet gek? Al dat gedoe met regelgeving, geen boerenbedrijf in mijn eigen familie om over te nemen en ik vond dat er anderen waren die veel beter boer zouden zijn dan ik.

Na mijn studie Dier- en Veehouderij vond ik werk bij een werkgever. Niet helemaal een baan van 9 tot 5, maar wel met voldoende vrije dagen, voldoende salaris en voldoende bezoekjes aan boeren. Ik vind het prachtig om bij boeren aan de keukentafel te zitten en ze te horen vertellen over dat wat ze het liefste doen: boeren en ondernemen. Ik heb het geluk gehad dat ik met boeren aan tafel heb kunnen zitten die ondanks alles wat er gaande is een visie hebben, kansen zien en doorgaan.

Die boeren zagen soms kansen in mijn situatie die ik allang niet meer zag. De reden daarvoor is eigenlijk best simpel. Ik had namelijk mijn kop in het zand gestoken. Als je het maar niet zit, weet je ook niet wat je mist.

Afgelopen zomer vond ik mezelf in het afkalfhok met een vaars die (zo bleek later) een zwaar stierkalf zou krijgen. Het was vrijdagavond en de boer zelf en zijn familie waren van huis. Na een klein uur en een beetje hulp van mij en de zaterdaghulp die toevallig langs kwam, werd het stiertje geboren. Het blijft toch bijzonder en ik besefte dat ik het werken met koeien echt gemist had. Helemaal toen ik een paar weken later met een vriendin mee ging melken.

Het bleef malen in mijn hoofd. Tuurlijk zal het niet makkelijk worden, maar wat nou als het wel lukt om het boerenbedrijf (waar ik woon) zo in te richten dat het past bij mij. Krijg ik er geen spijt van dat ik het niet geprobeerd heb? Wel of niet, wel of niet. Weken bleef ik twijfelen. Ik vind mijn huidige werk ook zo ontzettend tof. Dat wil ik niet zomaar opgeven voor een nieuw avontuur. Maar wat nou als ik het niet hoef op te geven maar het beste van beide wereld kan combineren?

Ondertussen waren we met het GAJK bezig om project BOER van de grond te krijgen. Een project om ondernemende jongeren te helpen bij het uitwerken van een plan voor hun (nog op te starten) bedrijf in de agrarische sector. Een week voor de eerste bijeenkomst van het project viel een deelnemer uit en werd mij de vraag gesteld of ik mee wilde doen. Tja, misschien dat project BOER mij kan helpen om mijn ideeën om te vormen tot een plan.

Mijn eerste (hele kleine) keuze is dus dat ik mee doe aan project BOER. Ik hoop dat ik aan het eind in beeld heb in hoeverre mijn droombeeld voor een boerenbedrijf ook daadwerkelijk uit kan. De tweede bijeenkomst hebben we inmiddels gehad en ik werd weer even met mijn neus op de feiten gedrukt. Als je iets wilt moet je het gesprek aangaan, en dat is niet altijd even makkelijk. Ik wordt weer even uit mijn comfortzone geduwd. Niet super leuk, maar wel hoog nodig om de boel in gang te zetten.

Welke keuzes ik uiteindelijk ga maken weet ik nog niet. En ik zou het nog steeds heel graag willen weten. Dus mocht iemand nou toch een kristallenbol op zolder hebben liggen. Mag ik die dan een keertje lenen?

Sandra Wilgenhof,

Bestuurder GAJK/PJG